پارچه ها و کاربرد آنها

پارچه های طبیعی:

پارچه های طبیعی آن دسته از پارچه هایی هستند که انسانها با بهره مندی از آنچه که در طبیعت در اختیارشان قرار داده شد و گاها با کمی خشونت و بی توجهی به ارزشهای موجود در حیات و موجودات هم زیست جهت بهره مندی خود از آن استفاده میکنند. از این دسته می‌توان به پوست حیوانات، پیله‌ی کرم ابریشم و دانه‌های گیاهان اشاره کرد. این نوع پارچه ها تنفس می‌کند و علاوه بر نرم و بادوام بودن حساسیت ایجاد نمی‌کنند. علی رغم تمام خشونتی که در تهیه پارچه‌ های طبیعی موجود است این گونه از پارچه ها را میتوان بهترین انتخاب برای همه ذکر کرد. این پارچه ها در اثر اشعه‌ی فرابنفش تغییر رنگ نمی‌دهند و به دلیل ذات طبیعی خود با بدن انسان سازگاری بسیاری دارند.خلاصه اینکه تمامی مشخصات یک پارچه خوب در اینگونه پارچه ها نهفته است…

پارچه های مصنوعی:

در مقابل آن با بهره گیری از فرایند ساخت مدرن، پارچه‌ های مصنوعی از الیافی ساخته می‌شوند که یا کاملا از مواد غیر ارگانیک و یا مواد ارگانیک مخلوط با مواد شیمیایی ریشه گرفته اند. پارچه ‌های مصنوعی باتوجه به هدفی که برای آن تولید می‌شوند ویژگی‌های متفاوت و فراوانی دارند. برخی سبک و فوق العاده ظریف هستند و برخی جاذب رطوبت بوده و به سرعت خشک می‌شوند. انواع اندکی از آنها بسیار لوکس و مشابه پارچه‌ های طبیعی دیگرند و برخی بسیار مقاوم و ضخیم می باشند.

پارچه های ترکیبی:

بیشتر برای بهره مندی از مزایای پارچه های طبیعی و برخورداری از استحکام الیاف مصنوعی با ترکیب کردن درصد های مختلفی از این مواد تولید می شوند. البته همیشه ترکیب این الیاف در جهت ارتقای کیفی محصول نیست و گاها تنها دلیل آن کاهش قیمت تمام شده پارچه است.پارچه ها به نام ها و اسم های گوناگونی شناخته می شوند که در اینجا سعی شده انواعی از پر استفاده ترین پارچه ها را با توضیحاتی مختصر و کاربردی معرفی کنیم …

پارچه ی پنبه‌ای:

پارچه ای با حس خوب و آرام بخش که برای اکثریت، اطمینان خاطر از یک پارچه ایده آل را به همراه دارد. الیاف پنبه ای به شکل ‌هادی حرارتی عمل میکنند و حرارت بدن را به بیرون منتقل می نمایند، پس در نتیجه خنک هستند. گاها لباس های پنبه ای در بین عوام نخی هم نامیده می شوند.

پارچه ی ابریشمی:

پارچه های ابریشمی مستحکم ترین پارچه های دنیا هستند و به علت داشتن پروتئین، ‌هادی حرارت نبوده و آن را در خود نگه می‌دارند. غالبا از پارچه های ابریشمی برای ساخت لوازم منزل و لباس‌های لوکس و تزیینی استفاده می‌شود.

پارچه ی حریر:

میتوان گفت :پارچه ی ابریشمی نازک است.

پارچه ی کتان:

پارچه ‌ای است که از الیاف ساقه‌ی کتان ساخته می‌شود. کتان گیاه علفی یکساله‌ و دارای برگ‌های سبز مات و ساقه‌ی متشکل از الیاف نرم و بلند است که از این الیاف نخ کتان به دست می‌آورند. پارچه ی کتان به عنوان پادشاه پارچه ها شناخته می‌شود. از کتان علاوه بر ساخت لباس در مبلمان منزل نیز استفاده میگردد.

پارچه ی کتان کش:

همان پارچه‌ کتان است که با نخ کشی بافته می‌شود. نخ کشی عبارت است از ترتیب گذرانیدن نخ های تار از سوراخ های میلمیلک و رد دستگاه یا ماشین بافندگی تعداد کل میلمیلک های مورد نیاز برای عمل نخ کشی برابر با تعداد کل نخ های تار است.

فوتر یا نمد:

نَمَد نوعی بافته سنّتی است که با پشم تولید می‌شود. در فرانسه به آن فوتر می‌گویند.
برای تهیه نمد (نمدمالی) عمل بافتن انجام نمی‌شود بلکه با ایجاد فشار و رطوبت و حرارت، موجب درهم‌رفتن الیاف پشمی می‌شوند. دو خاصیت جعد یابی و پوسته‌ای شدن پشم امکان تولید نمد را فراهم می‌کنند.
پشمی که برای تولید نمد به کار می‌رود پشم بهاره گوسفند با الیاف بلند است. از صابون و زرده تخم‌مرغ نیز می‌توان برای بهتر شدن کیفیت کار استفاده کرد. مقدار پشمی که برای هرمترمربع نمد لازم است با مقدار پشم لازم برای تولید قالی برابر است اما چون زمان تولید نمد بسیار کوتاه‌تر است (حدود یک روز) قیمت آن پایین است.

برزنت:

برزنت یک پارچه ی مستحکم، منعطف و ضدآب است که معمولا از پارچه‌هایی مانند کرباس و یا پلی استر با روکش یورتان و یا پلاستیک هایی مانند پلی اتیلین ساخته می‌شود.

پارچه ی دانتل:

نوعی پارچه توری که داری اشکال برجسته روی آن میباشد. اشکال برجسته ی روی دانتل شبیه پارچه گییپور است که همین باعث می شود بعضی به اشتباه دانتل را همان گیپور بدانند. دانتل قیمت بسیار بالایی دارد و به دلیل زیبایی و ظرافتش برای لباس عروس بسیار پرکاربرد است.

گیپور :

گیپور از بافت پنبه و ابریشم بدون هیچ زمینه ای و به صورت برجسته و ضخیم درست می شود.

پشمی:

به طور حتم بارز ترین و متداول ترین الیاف طبیعی استفاده شده در صنعت نساجی را می توان پشم نامید. با توجه به این که الیاف از چه حیوانی تهیه شده باشند، محصول به دست آمده منتسب به نام‌های مختلفی مانند مرینوس، لاما و کشمیر شناخته می‌شود. پارچه‌ های تهیه شده از پشم به دلیل ذخیره شدن هوا در بین الیاف، عایق حرارتی بوده و به علت خاصیت رطوبت پذیری و داشتن فضای خالی، عرق بدن را جذب و آن را به آرامی تبخیر می‌کنند.

چرم:

جنسی است که از دباغی پوست خام جانوران به‌دست می‌آید. چرم به دلیل داشتن ویژگی تنفس پذیری جایگاه مهمی را در بخش پوشاک به خود اختصاص داده است. دباغی فرایندی است که پوست فسادپذیر را به یک ماده ی طبیعی پایدار، دایمی و انعطاف‌پذیر برای کاربردهای گوناگون تبدیل می‌کند. پوست خام احشام در حالت طبیعی خود، قابل استفاده نیستند چون به مرور زمان پوسیده شده و با تغییرات دمایی دچار تغییر خواص می شوند، در سرما سخت و صلب و در گرما شل و نرم.

بامبو:

بامبو لیفی طبیعی است که به تازگی وارد صنعت نساجی شده و استفاده از آن در این صنعت روزبه‌روز در حال افزایش می‌باشد. بامبو انعطاف پذیر، نرم، دارای ظاهری براق و دوستدار محیط زیست است. الیاف بامبو می توانند نرمتر از الیاف ابریشم و پنبه باشند. از دیگر ویژگی های آن می توان به جذب بسیار سریع رطوبت و عرق بدن و در عین حال خاصیت بوزدایی آن اشاره کرد، علت این امر ساختار کانالی و سوراخ دار بودن لیف بامبو است. قابلیت تنفس پذیری و گرم نگه داشتن در محیطهای سرد از دیگر مزایای این نوع پارچه است. اما خصوصیات برجسته این محصول که باعث محبوبیت بسیار آن شده خواص آنتی باکتریال آن است. استفاده طولانی مدت از پارچه بامبو به دلیل اینکه ضد اشعه ماوراء بنفش است و در عین حال خاصیت ضد میکروبی آن حتی بعد از بارها شستشو باقی می ماند، موجب می گردد پوست بدن احساس راحتی داشته باشد. براساس نتایج بدست آمده خواص گذردهی بخار آب و اثر فتیله‌ای پارچه بامبو بسیار بیش از پنبه است.

سویا:

الیاف سویا از محصولات باقی مانده از دانه‌های سویا پس از استخراج روغن ساخته می‌شود. دانه‌ها را تغییر می‌دهند و فراوری می‌کنند (با استفاده از عوامل غیر سمی و آنزیم‌ها) و تبدیل به الیاف و سپس پارچه می‌کنند، پارچه ی سویا معمولا بسیار نرم و گرم است.

پارچه ی لیوسل:

لیوسل یک شکل از ریون است که شامل فیبرهای سلولوزی است که توسط خمیر کاغذ حل شده تولید می‌شود.

پارچه ی لینن:

لینن که گاها به اشتباه لنین هم خطاب میشود به پارچه‌ی کنفی هم معروف است و از پارچه های مناسب فصل تابستان محسوب می‌شود. مرغوب‌تربن نوع این پارچه از ۷۰ درصد پنبه، ۱۰ درصد پلی استر و ۲۰ درصد ویسکوز تهیه شده و بدترین نوع آن از ۵۰ درصد پنبه و ۵۰ درصد پلی استر، بدون ویسکوز است.

پارچه ی کنفی:

کنف گیاهی بوته مانند و دارای ساقه های پوشیده از خار است، منشأ اصلی آن نواحی مختلف آفریقا بوده و از دانه آن روغن خوراکی استخراج و از الیاف آن محصولات مختلفی منجله کاغذ گونی و چتائی و … تهیه می شود.

پارچه ی کرپ:

پارچه کرپ می تواند از جنس هایی چون ابریشم، پشم و یا پلی استر تهیه شده باشد. این پارچه با ظاهر توری شکل، معمولا دارای حالتی مجعد و پیچ خورده می باشد.

پارچه ی ساتن:

در حقیقت ساتن و مخمل روش بافت پارچه را مشخص می کنند. بافت ساتن دارای نخ های بسیار طویلی است که همگی رو به یک سمت دارند، این نخ های پود حدوداً ۴/۱ اینچ یا بیشتر روی سطح قرار می گیرند و سپس در پارچه فرو می روند، این روش باعث می شود تا پارچه بافتی ابریشمی شکل و نرم پیدا کند.

پارچه ی مخمل:

پارچه‌ای نخی یا ابریشمی که یک روی آن صاف و روی دیگر دارای پرزهای لطیف و نزدیک به هم و به یک سو خوابیده است.

پارچه ی ماهوت:

پارچه ی ضخیم تمام پشم، نرم، کمی براق، با سطح پرز دار است. معمولا از ماهوت در بافت پرده و لباس استفاده می شود. در قدیم نوعی کلاه با رویه ی ماهوت دوخته می شد که به همین اسم(کلاه ماهوتی) خوانده می شد.

پارچه های ژاکارد:

همه پارچه‌هایی که طرح آنها در روند بافت پارچه شکل گرفته و نقوش به صورت بافته در تارو پود پارچه به وجود آمده اند.

پارچه ی پلی آمید:

شامل انواع نخ های نایلونی با استحکام بالا در مواردی مثل تقویت تایر خودرو و هواپیما مورد استفاده قرار می گیرند. این الیاف دارای مقاومت عالی در مقابل سایش می باشند. الیاف نایلونی با توجه به استحکام بالا و سختی برای تولید طناب کمربند ایمنی چتر نجات، نخ و تور ماهیگیری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پارچه ی نایلون:

نایلون استحکام خوبی در برابر سایش و کشش دارد، به همین دلیل موارد استعمال زیادی از جمله جورابهای نایلونی را شامل می شود، که به علت قابلیت کششی زیاد در قسمت زانو و مفاصل کیسه ای نمی شود، فورا خشک می‌شوند، زیرا رطوبت کمی به خود جذب می‌کنند. از نخ فیلامنت برای تهیه جوراب ساق بلند، آستری، مایوی شنا، لباس ورزشی، پارچه دانتل، بارانی، پوشاک پلیسه دار، پارچه‌های کشباف استفاده می‌شود.

پارچه ی پلی استر:

مقاومت فوق العاده ای در برابر چروک شدن دارد، حتی زمانی که خیس می‌شود. اگر پلی استر با الیاف طبیعی مخلوط شود، در تهیه منسوجات سبک وزن مانند پارچه‌های پرده ای، ساتن، پیراهن و بلیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علت خاصیت اتوپذیری زیاد در تهیه پارچه‌های پلیسه زنانه و پر استفاده مصرف می‌شود.

پارچه های پلی یورتان:

پلی یورتان یک پلیمر متشکل از زنجیره ای از واحد های آلی پیوند شده با لینک های کاربامات (یورتان) است. محصولات پلی یورتان کاربردهای بسیاری دارد و سه چهارم مصارف جهانی از محصولات پلی یورتان به شکل فوم است.

لاکرا:

اسپندکس، لاکرا یا الاستین یک پارچه‌ی مصنوعی است که به خاصیت کشسانی فوق العاده اش شناخته می‌شود که از پلاستیک طبیعی محکمتر و بادوام‌تر است. از این پارچه در مواردی استفاده می‌شود که کشسانی، به خصوص برای راحتی مد نظر است. مانند کاربرد آن در لباس‌های ورزشی، می توان گفت پارچه ای لوکس و گران قیمت است، در جهت عرضی کش می آید و به همین دلیل پارچه هایی که درصدی لاکرا دارند نه تنها دوام بیشتری دارند بلکه در حفظ ظاهر هم پیشتاز هستند، یعنی به اصطلاح زانو نمی اندازند و از فرم خارج نمی شوند.

پارچه بنگالین:

پارچه‌ای آجدار که از ابریشم، پشم و یا الیاف مصنوعی بافته می‌شود. بنگالین به نوع بافت پارچه اشاره دارد. نام بنگالین هم از بنگال گرفته شده که این پارچه برای اولین بار از آنجا به فرانسه وارد شد.

پارچه ی لمه:

پارچه ای رنگارنگ و براق که از الیاف رنگی یا نخ‌های براق بافته شده است.

پارچه ی پولیش:

پارچه‌هایی که پوشش مویی ضخیمی دارند و رنگ و اندازه آن شبیه خز واقعی است که به پولیش معروف است و نخ آن مصنوعی است.