این دسته از مواد ها به دو گروه فعال و آزاد سازنده چرک تقسیم میشوند.
مواد فعال چرک شدن لباس را کاهش میدهند و مواد های بر پایه شیمیایی فلوئوری که چربی را از خود دور میکنند به این گروه فعال تعلق دارند.
مواد آزاد سازنده چرک از نفوذ چرک به داخل لیف جلوگیری کرده و جداسازی چرک را در شستشوی معمولی آسان تر میسازند.
مکانیزم های ضد چرک را میتوان به سه گروه تقسیم کرد:
_ پوشش سطح الیاف با مواد هیدروفیل که با جذب راحت تر آب شستشو و جدا سازی چرک را افزایش میدهد.
_ هیدروفیل ساختن سطح الیاف به کمک مواد سطح فعال.
_ استفاده از مواد لیپوفوب ( دور کننده چربی)
و اما ضد چرک کردن کالا میتواند عوارض زیر را برای کالا ایجاد کند:
پرو سخت کردن زیر دست.
کاهش دادن ثبات شستشو.
عدم بهره مندی از موتد تکمیلی دیگر به همراه مواد ضد چرک.
ذرات جامد چرک یا میتوانند بین الیاف حبس یا در سطح الیاف با نیرو های واندروالسی قرار گیرد. ذرات جامد در لا به لای الیاف باعث شده که فضای خالی بین لیف پوشیده شود و ذرات بعدی نتوانند جذب الیاف شوند و با شستشوی مایع از بین میرود، موادی که به طور معمول مورد استفاده قرار میگیرند شامل مخلوط اکسید ها مثل آلومینیوم، روی، منیزیم، آهن و مخلوط ها فسفات های آلومینیوم میباشد که میتوانیم به روش های رمق کشی و پد و یا اسپری کردن روی الیاف یا کالا به کار ببریم.
در این روش خصوصیات آبگریزی کالا افزایش یافته و به طور کلی چرک به راحتی به محلول شستشو میپیوندد. بخش غیر قطبی و آبگریز شوینده به طرف چرک متمایل شده و در حالی که بخش آب دوست در محلول قرار دارد، زدوده شدن چرک از روی کالا مربوط به تشکیل فیلم از مواد شیمیایی است که در سطح کالا قرار گرفته و توانایی جذب چرک به نواحی ابدوست کالا را کم کرده است.
مواد شیمیایی باید بتوانند به صورت یک فیلم نازکی روی کالا تشکیل داده و خواص آنتی استاتیکی داشته باشد زیرا تجمع بار الکتریکی یکی از دلایل جذب و تمایل چرک به الیاف مصنوعی است .
About Post Author
